Er is nog meer leuk nieuws:
Op zondag 18 juni zal ik een gedicht voordragen in de bibliotheek van Zaandam! Samen met meerdere dichters en verhalenvertellers, georganiseerd door o.a. Giovanni Masetti.
Ik denk dat ik de paarse minion mee ga nemen als mascotte en wie weet trek ik ook wel zo’n gezicht. Je weet maar nooit …. 😉
Leuk en prettig leesbaar boek voor sportieve meiden.
Yes, het tweede deel van Het meidenteam is er! Nu kom ik eindelijk te weten wie de geheimzinnige jongen is die steeds langs de lijn stond te kijken in het vorige deel. Het boek leest weer net zo prettig als deel een en je zit zo in het verhaal, maar ik zal eerst vertellen waar het boek over gaat. Doorgaan met het lezen van “Het meidenteam: Keepster gezocht.”
Ik weet het nog heel goed. Het is een gebeurtenis in mijn leven die ik niet snel zal vergeten. Drunen, augustus 1992, een nazomeravond. Ik fietste naar huis na gewerkt te hebben in de plaatselijke supermarkt. Het was een baantje om wat bij te verdienen als student. Er werd altijd geborreld na het werk en ik wachtte dan tot collega’s uitgeborreld waren en dan fietsten we gezamenlijk naar huis. Waarom ik uitgerekend die avond besloot om alleen te vertrekken, is me nog altijd een raadsel. Doorgaan met het lezen van “Waarom de verkeersveiligheid van fietsers me wat kan schelen”
Wanneer ik een recensie schrijf over een receptenboek, probeer ik natuurlijk een flink aantal recepten uit, anders zou ik er nooit een goed verslag over kunnen schrijven. Dit keer moest ik zelf echter zo lachen om mijn eigen gestuntel dat ik besloten heb er een blog aan te wijden. Het boek heet “Smoothies en juices” en is geschreven door Deliciously Ella. Nu neem ik aan dat dat niet haar echte naam is, maar het klinkt leuk. Doorgaan met het lezen van “Een week lang vloeibare broccoli en boerenkool”
Sommige mensen worden een beetje kriegel van mijn ellendige gedichten. Speciaal voor hen schreef ik er nog één. *grijns*
Witte jas.
Om uit mijn ellende te ontsnappen
schreeuw ik een raam
schreeuw ik een deur
schreeuw ik een uitweg
Maar in plaats van luisteren
geeft hij me pillen
en sluit me op.
Tot ik braaf doe
wat de witte jas me zegt.
Mijn weg uit de hel
is een leugen.
“Voor sommige kinderen is
het leven de hel,” zei ze.
Haar stem sloeg over
tot-ie brak.
Snel liep ze weg
met glanzende ogen.
Liet mij achter
met een brok
in mijn keel.
Vertwijfeld.
Wist ik veel.
“Voor sommige kinderen is
het nergens veilig,” had ze gezegd.
Ik had gestaan
en geluisterd.
Als een zoutpilaar.
Als een laffe lul.
Met mijn vrolijke jeugd.
Ik wist niet
wat te zeggen.
Dus knikte ik maar.
Wist ik veel.
“Bont en blauw slaat hij me,”
had ze uitgespuugd.
Haar woorden vraten een gat
in het trottoir.
Bevroren was ik, tot het bot.
Als een konijn stond ik,
met wijd opengesperde ogen starend
in de lichten van de koplampen.
Laat haar stoppen,
was al wat ik kon denken.
Wist ik veel.
“Help me dan toch,”
zo had haar hart gefluisterd.
Maar wat kon ik doen?
Behalve luisteren
aanhoren
knikken
bevriezen
er nog eens aan denken
en nog eens
terwijl ik verder ging.
Wist ik veel.
Het leven stelt me vragen,
waar ik het antwoord niet op weet.
Het blijft dan aan me knagen,
opdat ik niet vergeet.
De straten waren stil en nat,
er had een storm gewoed.
Zo één die snel is als een rat
en in je dromen wroet.
Ik stond daar en keek om me heen.
Zelfs de zon had me verlaten.
Bang, gebroken en alleen.
Ik begon de slaap te haten.
De wind woei kil die dagen,
de nachten koud en lang.
Soms komt het terug bij vlagen,
Warmte waarnaar ik zo verlang.
Ik en mijn impulsieve acties ook altijd …..
heb ik me zomaar opgegeven voor een Poetry Slam. Dat betekent dat je elkaar om de oren moet slaan met je dichtregels. “Gewoon” je gedicht voordragen leek mij al eng genoeg, eigenlijk. Nou ja, komende zaterdag ben ik er dus bij: 
Kunst op Zaanse gemeentewagens
Dit was een leuke week. Ik was één van de winnaars van de wedstrijd die Gea Zwart in samenwerking met de gemeente Zaanstad organiseerde in het kader van de Poëzieweek. Mijn winnende dichtregel kwam op een vuilniswagen terecht en zal een jaar lang rondrijden door de Zaanstreek. 
Doorgaan met het lezen van “Eeuwige roem op een vulliswagen, een heel jaar lang”
Recente reacties