Gedicht: Een brug.

Een brug.

 

Zijn hele leven lag in scherven aan zijn voeten

dat onmogelijk weer te lijmen was

Ze begonnen ieder een andere kant uit te lopen

geen van beiden keek om

 

Het zwijgen was te pijnlijk geworden

een handvol stilte verdween

in de diepte en verzonk

in drassige bodem

 

Ze realiseerde zich dat ze een klein hoekje

van zijn hart was gaan bewonen

waar oude zonden lange schaduwen wierpen

het was er te duister geweest

 

Mensen kunnen vergeten

al weet men niet wanneer precies

sommige wonden zijn moeilijk

en diep genoeg om in te verdrinken

 

In de morgen lag ze er doodstil bij

haar ogen gericht op de ledigheid

gedachten kwamen gewoon even langs

er was geen brug naar de overkant

 

die was er nooit geweest.

 

04-05-2019

Gedicht: Klaproos

Klaproos

 

Je bent

gewoon

mooi

schitterend

rood

fier

fragiel

wiegend

wapperend

in wind

in regen

in felle zon

stevig geworteld

op schrale grond

het liefst

langs de weg

in de berm

naast braam

en brandnetel

in ’t veld

in mijn hart

tussen ’t gras

en onkruid

Je maakt

alles mooi

veel mooier

heel veel mooier

Je bent

gewoon zo

zo iel

en teder

Klaproos

Je bent

gewoon zo

broos

Corine Gorter, mei 2017

Ik toon …. de Zaanstreek

Er is nog meer leuk nieuws:

Op zondag 18 juni zal ik een gedicht voordragen in de bibliotheek van Zaandam! Samen met meerdere dichters en verhalenvertellers, georganiseerd door o.a. Giovanni Masetti.

Ik denk dat ik de paarse minion mee ga nemen als mascotte en wie weet trek ik ook wel zo’n gezicht. Je weet maar nooit …. 😉

Foto van Giovanni Masetti

Toen het eeuwig vroeger was

Vroeger is een eeuwige zomer

waarin ik eeuwig lach

waarin ‘k zo heerlijk werd vertroeteld

zo warm mijn hoofd op moeders schoot lag.

Een tijd van spelen in de zandbak

van koekjes bakken met rozijntjes

van turen naar een vogel in het bladerdak

mijn eerste stapjes in het gras.

Iemand en ik

Ween niet, bloempje

Alles is goed.

Ik ben er voor je,

ik zal er altijd zijn.

Als het moeilijk is,

kijk dan naast je.

Als je droevig bent,

droog ik je tranen.

Als je angstig bent,

hou ik je vast.

Ween niet, bloempje.

Toe, ween nu niet.

Ik hou van jou

en dat zal altijd zo blijven.

Als ik een tijdmachine had,

zou ik naar je reizen.

Je laten weten,

dat er altijd iemand is.

Nooit meer niemand.

Altijd iemand

die van je houdt.

en die iemand,

die iemand ben ik.

Ik zal het je vertellen,

zodat er niet meer

niemand is.

Ik geef je een knuffel,

een echte

een oprechte

voor je breekt.

Breek niet, bloempje.

Toe, breek nu niet.

Ik zoek maar vind je nooit

Aan de muur hangt een foto waarop we samen lachten.
Af en toe beantwoord ik je blik.
Ik heb je niets te zeggen.
Geen woorden die nog over zijn,
geen zinnen die nog wachten.
Een droom verpulverd en vermalen
tot ontgoochelde gedachten.
Ik zoek maar vind je nooit.

Een onzichtbare entiteit nodigde zich uit.
Vrat je van binnen langzaam leeg.
Zijn aanwezigheid bleef ongemerkt.
Er was niets wat overbleef.
Geen haartje op je hoofd,
geen onsje vet onder je vel.
Het doek der stilte daalde neer en bedekte je lichaam.
Ik zoek maar vind je nooit.

De tijd, ze heelt niet alle wonden,
dat weet ieder die voort moet gaan.
Voet na voet, zucht na zucht.
Geen tijd geen lust om stil te staan.
In deze wereld bezit je niets,
zelfs foto’s verbleken in het licht.
Af en toe beantwoord ik je blik,
staar ik naar je verdwijnende gezicht.
Ik zoek maar vind je nooit.